«وَ الَّذِینَ یُمَسِّکُونَ بِالْکِتابِ وَ أَقامُوا الصَّلاةَ إِنَّا لا نُضِیعُ أَجْرَ الْمُصْلِحِینَ»[170 اعراف]
«و کسانی که به کتاب آسمانی تمسک می‌جویند و نماز برپا می‌دارند[بدانند که] ما پاداش اصلاحگران را ضایع نخواهیم کرد.»
می بینیم که در این آیه از میان فرمان های خداوند مخصوصاً روی نماز تکیه شده است و این به خاطر آن است که نماز واقعی پیوند انسان را با خدا چنان محکم می‌کند که در برابر هرکار و هر برنامه او را حاضر و ناظر می‌بیند و مراقب اعمال خویش است همانگونه که در جای دیگر می‌فرماید:
«ان‌َّ الصلاه تنها عن الفحشاء و المنکر»؛ :
«براستی که نماز از هرگونه فحشاء و منکری جلوگیری می‌کند.»
